Τα πρωτοπαλίκαρα της Κρήτης

Πίσω όμως έχει η αχλάδα την ουρά που λέει και ο θυμόσοφος λαός μας… Μερικά τετράγωνα παραπέρα στην έκθεση, μέσα σε μια κλειστή αίθουσα γευστικών δοκιμών, που αποδείχτηκε πως οι Κρητικοί είχαν πάρει σχεδόν αγκαζέ, μια κατοστάρα Κινέζων άκουγαν προσεκτικά και σημείωναν όσα είχαν να τους πουν για το Κρητικό κρασί ο οινολόγος Μανώλης Σταφυλάκης και ο celebrity στη Κίνα wine-blogger και educator Putao Jiu Xiao Pi. Αν τώρα πολλαπλασιάσετε επί τέσσερα που ήταν ο αριθμός των δίωρων σεμιναρίων που συνολικά οργάνωσαν τις δύο από τις τρεις μέρες της έκθεσης, τότε προκύπτει ο διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός των 400 στοχευμένων ανθρώπων που έλαβαν εκπαίδευση πάνω στον Κρητικό αμπελώνα. Και όλοι τους ήταν άνθρωποι του κρασιού που ο καθένας τους στη συνέχεια θα μεταλαμπαδεύσει την εμπειρία του και σε άλλους.

Οι Κινέζοι δεν είναι ακόμα πολύ προχωρημένοι στο κρασί… Μιλάω κυρίως για το εσωτερικό της Κίνας αφού για παράδειγμα στο Χονγκ Κονγκ είδα μια απόλυτα σύγχρονη αγορά σαν αυτές που συναντάς στις πιο προηγμένες οινικά χώρες του πλανήτη. Ωστόσο οι Κινέζοι είναι στη φάση που διψάνε να μάθουν και αν είσαι ανάμεσα σε αυτούς που θα θελήσει να τους εκπαιδεύσει θεωρώ πως θα έχεις και το συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Και μπορεί γενικά το όνομα Σαντορίνη να είναι ξακουστό ανάμεσα σε αρκετούς Κινέζους, ωστόσο ο συνδυασμός κρασί και Ελλάδα δεν είναι το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό, άρα πρέπει εμείς να βρούμε τρόπους να τους το επιβάλλουμε.

Πως όμως έφτασαν οι Κρητικοί να γεμίζουν τέσσερις φορές μια αίθουσα 100 ατόμων που διαθέτουν οινική επιρροή στο μακρινό Πεκίνο; Δεν είναι δα και τόσα πολλά τα χρόνια από τότε που αποφάσισαν να ενωθούν κάτω από το brand Wines of Crete, διαισθανόμενοι την επερχόμενη καταστροφή που λεγόταν all inclusive τουρισμός στο 70% των ξενοδοχειακών μονάδων του νησιού αλλά και το χαμηλό perception που υπήρχε στη γενικότερη αγορά για το Κρητικό κρασί. Οι ίδιοι βέβαια γνώριζαν καλύτερα το προϊόν τους και τα αλματώδη βήματα που είχαν λάβει χώρα τα τελευταία είκοσι χρόνια στο κομμάτι της ποιότητας. Προσθέστε σε όλα αυτά και το γεγονός ότι το στρατηγικό σχέδιο για το Ελληνικό κρασί στις αγορές του εξωτερικού δεν έπαιζε σχεδόν καθόλου με το όνομα Κρήτη και αντιλαμβάνεστε ότι δε χρειάστηκε και πολύ για να πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους

Τι έμενε λοιπόν να κάνουν από την πλευρά τους; Απλά να αντιστρέψουν το κλίμα και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη της αγοράς, κάτι το οποίο θα μπορούσε να γίνει μόνο με συλλογική προσπάθεια και κοινό όραμα. Έτσι το 2007 παίρνει σάρκα και οστά αυτό που ζύμωναν μέσα τους για αρκετό καιρό. Να ενωθεί αρχικά μια ομάδα παραγωγών από το Ηράκλειο και με στοχευμένες κινήσεις, υπομονή και πάρα πολύ έξτρα εργασία που αφορά το γενικό και όχι το ατομικό καλό, να διεισδύσουν δυναμικά στις αγορές τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού.

Φυσικά Κρήτη δε σημαίνει μόνο Ηράκλειο αλλά και Λασίθι και Χανιά και Ρέθυμνο… “Γρηγόρη όταν το 2008 πήγαμε στα Χανιά για να παρουσιάσουμε το σχέδιο μας στους Χανιώτες παραγωγούς ήταν η πρώτη φορά που εκείνοι βρίσκονταν στο ίδιο τραπέζι με σκοπό να συζητήσουν από κοινού για το μέλλον του Χανιώτικου κρασιού”, μου λέει χαρακτηριστικά ο Νίκος Μηλιαράκης, όσο και αν αυτό ακούγεται εξωπραγματικό…

Οι αρχικά 16 παραγωγοί του νησιού φτάσανε σε ένα peak τους 24 και τώρα πια έχουν σταθεροποιηθεί στους 21, όλοι κάτω από την ομπρέλα των Wines of Crete. Πλέον υπάρχει η κρίσιμη μάζα που μπορεί να κάνει το impact που χρειάζεται στην αγορά, αλλά το κυριότερο κατά τη εκτίμηση μου είναι το γεγονός ότι δείχνουν να ξέρουν απόλυτα τον τρόπο με τον οποίο μεθοδικά θέλουν να φτάσουν στο στόχο τους. Έχω πραγματικά την αίσθηση πως πολλές πιο πρεστιζάτες περιοχές, ήδη τρώνε τη σκόνη των Κρητικών.

Δε ξέρω πως τα κατάφεραν και στη συγκεκριμένη ερώτηση μου δε μπόρεσε να απαντήσει ούτε ο Νίκος Μηλιαράκης, ωστόσο τα θετικά αποτελέσματα ήρθαν απρόσμενα γρήγορα, φτάνοντας σε σύντομο χρονικό διάστημα εκεί που μάλλον ο καθένας ξεχωριστά θα έφτανε τελευταίος και καταϊδρωμένος. Το σχέδιο απλό με τα φαρμακερά βέλη να βρίσκουν πάντα το κέντρο του στόχου. Ζητούμενα η εσωτερική αγορά με έμφαση φυσικά στη Κρήτη, η ανάπτυξη του οινοτουρισμού που φέρνει σπαρταριστό χρήμα στο κατώφλι του οινοποιείου και τέλος κάποιες επιλεγμένες αγορές του εξωτερικού που ήδη δείχνουν θετικά σημάδια… Το όχημα για όλα τα παραπάνω; Εκπαίδευση, εκπαίδευση και πάλι εκπαίδευση,

Και αν αναρωτιέστε τι επιφυλάσσει το μέλλον για τα Wines of Crete, τα όνειρα είναι πραγματικά πολλά και οι φοβίες φυσικά ακόμα περισσότερες… Ένα μακρινό όνειρο είναι κάποια στιγμή, ίσως σε ορίζοντα πενταετίας, να υπάρξει μια εμπορική χροιά στο brand Wines of Crete. Πιθανώς ένας χώρος στο νησί που θα μπορούν να πουλούν όλα τα μέλη από κοινού τα κρασιά τους, με λίγα λόγια ένας ναός του Κρητικού κρασιού. Από την άλλη οι φοβίες πολλές, όπως το να διατηρηθεί η ιδιαιτερότητα της ταυτότητας του Κρητικού κρασιού, να περιφρουρηθούν οι Κρητικές ποικιλίες και οι ζώνες αλλά το κυριότερο τώρα πια να μη σταματήσει η προσπάθεια που έχει ξεκινήσει όλα αυτά τα χρόνια στη μέση. “Κύριο μέλημα μας είναι να καταφέρουμε να είμαστε εδώ και του χρόνου. Μόνο έτσι θα εδραιωθούμε στη συνείδηση του κόσμου”.

Και αν θέλετε ένα μικρό σχόλιο από την πλευρά μου, όταν κάποιοι κοιμούνται ακόμα τον ύπνο του δικαίου κάποιοι άλλοι χρειάζεται να πολεμούν 26 ώρες το 24ωρο για να φτάσουν στο στόχο τους. Καλώς ή κακώς όμως έτσι γεμίζουν οι αίθουσες, και έτσι μόνο σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό και τα μάτια γουρλωμένα. Αφήστε δε που αυτό το attitude εμένα προσωπικά μου ανοίγει ακόμα περισσότερο την όρεξη για Δουλουφάκη, Δασκαλάκη, Λυραράκη, Μανουσάκη, Φανταξομέτοχο, Καραβιτάκη, Διαμαντάκη, Μηλιαράκη, Ντουράκη και κάθε τι Κρητικό.

Ευχαριστώ το Νίκο Μηλιαράκη που βρήκε το χρόνο να μου μεταφέρει τη χαρά του αλλά και την αγωνία του για το Κρητικό κρασί.

Άντε και καλή μας επιστροφή