ΟΙΝΟΤΙΚΑ 2014: ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΠΟΤΗΡΙΑ! (μέρος 2ο)
Τα λευκά και τα ροζέ κρασιά με εντυπωσίασαν στα φετινά Οινοτικά. Πραγματικά δύσκολη η επιλογή αυτών που με κέρδισαν (επιλογές που μπορείτε να βρείτε στο πρώτο μέρος αυτού του post), ακόμα δυσκολότερη όμως αυτή των ερυθρών, ειδικά όταν κανείς διαθέτει τη διαύγεια που του επιτρέπει η δοκιμή 130 και βάλε κρασιών!
Το ευχάριστο μαρτύριο πάντως ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο, αφού τα επιδόρπια κρασιά επέτυχαν επιδόσεις παγκόσμιας κλάσης αποδεικνύοντας ότι μαζί με το Βιδιανό μπορούν να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος στην προσπάθεια του Κρητικού κρασιού να κατακτήσει τους απαιτητικούς οινόφιλους εντός και εκτός συνόρων.
Ερυθρά Κρασιά.
Διαμαντάκης, Syrah 2012: Ένα καλό κρασί δεν πρέπει απαραίτητα να διαθέτει τα μούσκλα του Ζαμπίδη και την τιμή ενός μπουφάν. Μπορεί να είναι φρουτώδες, γλυκόπιοτο και οικονομικό. Δηλαδή όπως ακριβώς αυτό το Syrah!
Δουλουφάκη, Δάφνιος Λιάτικο 2011: Φοβερή προσωπικότητα και ακόμα φοβερότερη τιμή για αυτό το λεπτεπίλεπτο κρασί. Κερδίζει απίστευτα από ένα ποτήρι Βουργουνδίας και χρόνο στο ποτήρι. Για σοβαρούς οινόφιλους!
Λυραράκης, Πλακούρα 2010: Μια ωδή στον μοναδικό χαρακτήρα του Μανδηλαριού, γεμάτη με πυκνά αρώματα λουλουδιών και κρέατος, παντοδύναμες τανίνες και ατελείωτη διάρκεια. Κελάρι έως το 2017!
Λυραράκης, Cabernet/ Merlot 2008: Μπορντολέζικα αρώματα μελανιού και κοκκινόμαυρων φρούτων για αυτό το Μπορντολέζικο χαρμάνι. Τανίνες- μετάξι και εξαιρετική συμπύκνωση ολοκληρώνουν ένα σύνθετο κρασί.
Μανουσάκης, Νόστος 2008: Πλούσιο, πυκνό νοτιογαλλικό χαρμάνι με αρώματα μαύρων φρούτων, φασκόμηλου, βιολέτας και λίλιουμ. Δύναμη και σκληράδα που απαιτούν τουλάχιστον μια 5ετία προκειμένου να τιθασευτούν.
Μανουσάκης, Syrah 2010: Κρητικός δυναμίτης με μύτη μαύρων φρούτων και πιπεριού τόσο πυκνή που την κόβεις με το μαχαίρι. Το ίδιο και το άγριο, γλυκόξινο στόμα με την μακριά πιπεράτη επίγευση. Κελάρι μέχρι το 2020!
Μηλιαράκης, Turtle Ερυθρό 2012: Μετά το πιο πληθωρικό ’11, το Turtle ξαναγύρισε πιο κοντά στο αυστηρό αλλά πιο φινετσάτο στυλ του ’10. Ένα μαλακό, σοφιστικέ blend από τις ποικιλίες του Chateauneuf.
Μιχαλάκης, Κοτσιφάλι 2008: Πυκνότητα πολύ πέρα από την κατηγορία τιμής του, για το απόλυτο ερυθρό value της Κρήτης. Δαμασκηνάτο, μπαχαρένιο και ακόμα στυφούτσικο, αποδεικνύει το δυναμικό της πιο mainstream γηγενής ποικιλίας.
Μιχαλάκης, Gold Cuvee Ερυθρό 2009: Παραπλήσιος χαρακτήρας και ποιότητα με το Σκαλάνι του Μπουτάρη, όμως λίγο πιο σκληρό και με αρώματα μελανιού αντί κρέατος. Μακρύ, πυκνό και ικανό για 5ετή παλαίωση.
Μπουτάρη, Σκαλάνι 2010: Ένα από τα πιο πολύπλοκα κρασιά του νησιού, το Σκαλάνι αποκαλύπτει αρώματα μούρων, βιολέτας και κρέατος στην μύτη, ενώ το στόμα μαγεύει με την οξύτητα, το μάκρος και την αριστοκρατικότητά του.
Ντουράκης, Λίχνος Cabernet Sauvignon 2012: Ένα αυστηρό, γεροδεμένο κρασί από τα Χανιά, με αρώματα που θυμίζουν κέδρο και ψημένο κρέας. Έντονο flavor στο στόμα αλλά και σκληρότητα που απαιτεί 3ετή παλαίωση.
Γλυκά Κρασιά.
Δουλουφάκης, Malvasia di Candia Aromatica 2012: Η σπάνια Malvasia λιάζεται για 5 μέρες ώστε να συμπυκνωθεί χωρίς να χάσει το υπέροχο φρούτο της. Το αποτέλεσμα απλά έξοχο και γεμάτο σκέρτσο, άρωμα αλλά και γευστική ουσία.
Δουλουφάκης, Helios 2005: Ισορροπία, μάκρος, επίγευση και αρώματα σύκου, χουρμά και καρυδιού που κοιτούν στα μάτια τα κορυφαία του είδους στον κόσμο! 5 χρόνια στην κάβα θα μαλακώσουν τις τανίνες, ολοκληρώνοντας το αριστούργημα…
Ευφροσύνη, Aureo 2007: Σοκολάτα, κακάο και γλυκό καρυδάκι ξεπηδούν με ένταση από το ποτήρι. Όμως αυτό το Λιάτικο εκμεταλλεύεται την υπέροχη οξύτητά του ώστε να διατηρήσει όλη του τη φρεσκάδα. Υπέροχο!
Ιδαία, Λιάτικο 2005: Ένας Σάξονας θα αναφωνούσε “breathtaking”! Γιατί αυτό το παγκόσμιας κλάσης Λιάτικο κόβει πραγματικά την ανάσα με την τρομακτική δύναμη, την εκπληκτική συμπύκνωση και την γεμάτη σύκα προσωπικότητά του.
Λυραράκης, Malvasia NV: Βορειοευρωπαϊκές ισορροπίες και φοβερή πυκνότητα για αυτό το φίνο επιδόρπιο κρασί, με τα γλυκά αρώματα του βερίκοκου να κοντράρονται και να ισορροπούνται από άφθονη οξύτητα.
Μπουτάρη, Moschato Spinas: Περιορισμένη παραγωγή αλλά απεριόριστη γοητεία για αυτό το εκπληκτικό λευκό. Οι νότες αρμπαρόριζας συμπληρώνουν την βερυκοκένια μύτη, ενώ το γλυκόξινο στόμα εκτοξεύει τη φινέτσα στη στρατόσφαιρα.
Μπουτάρη, VII Ιουλιάτικο 2005: Ένα πολύπλοκο γλυκό κρασί, γεμάτο με αρώματα καπνού, χουρμά και καρυδιού. Η παλαίωση έχει μαλακώσει τις τανίνες και έχει προσδώσει μακριά, βελούδινη επίγευση. Ποίημα!
Ντουράκης, Euphoria 2013: Πίσω από το πορτοκαλί χρώμα και την όλο κανέλα μύτη αυτού του Ρωμαίικου κρύβεται μια βερυκοκένια έκρηξη που απελευθερώνει τόνους δύναμης και επίγευσης. Ένα από τα πλέον ιδιαίτερα κρασιά του κόσμου!!
Silva, Emilia 2007: Ένα ακόμα Λιάτικο γεμάτο με νότες καφέ και μπαχαρικών, που συμπληρώνει μιας παγκόσμιας κλάσης Dream Team. Μακρύ και αυστηρό, με οξύτητα και τανίνες που υπόσχονται ακόμα συγκλονιστικότερες επιδόσεις το 2025.
Πηγή: Cretan food news
